Integracja sensoryczna
Nasza szkoła posiada własną salę integracji sensorycznej. Zatrudniamy także specjalistów integracji sensorycznej, którzy pracują z uczniami wymagającymi takiej formy pomocy.
Nasza sala SI.
Poniżej znajdują się informacje, które mogą być dla Państwa pomocne w rozpoznaniu, czy Państwa dziecko potrzebuje takiej pomocy.
Czym jest Integracja Sensoryczna?
Każdy z nas ma świadomość istnienia pięciu podstawowych zmysłów: dotyku, smaku, zapachu, wzroku oraz słuchu.
Poza pięcioma wymienionymi zmysłami, ogromną rolę w życiu człowieka odgrywają także: zmysł przedsionkowy (zmysł równowagi), odpowiadający za wykrywanie ruchu, oraz zmysł proprioceptywny, nazywany inaczej czuciem głębokim.
Informacje, które docierają do nas z różnych zmysłów, łączą się ze sobą i to właśnie stopień integracji zmysłów bezpośrednio wpływa na nasze zachowanie i reakcje.
Bardzo często nie doceniamy tego, jak ogromną rolę pełnią zmysły w naszym życiu. Prawidłowa integracja zmysłów niezbędna jest do utrzymania odpowiedniego stanu pobudzenia, prawidłowej koncentracji uwagi, nabywania nowych umiejętności ruchowych, utrzymywania prawidłowego napięcia mięśniowego oraz utrzymywania prawidłowej postawy ciała, np. podczas siedzenia w szkolnej ławce czy przed komputerem.
Integracja sensoryczna
Rodzicom Dziecka, u którego dochodzi do nieprawidłowego przetwarzania informacji ze zmysłów, często zarzuca się złe wychowanie.
Czym są zaburzenia integracji sensorycznej?
O zaburzeniach sensorycznych mówimy wtedy, gdy w obrębie jednego lub kilku zmysłów jednocześnie następuje niewłaściwe przesyłanie, przetwarzanie lub interpretowanie informacji. Wystarczy błędne przetwarzanie informacji płynących z jednego ze zmysłów (np. słuchu), by rozpoczęła się lawina zmian w zachowaniu i emocjach dziecka.
Często rodzice widząc niepokojące zachowania u swojego dziecka uspokajają się, myśląc, że "wyrośnie z tego" lub, że "tak ma być". Ważne jest, by uświadomić sobie, że z dysfunkcji tych nie wyrasta się i nie jest możliwe samodzielne niwelowanie deficytów.
Przykład:
"Mateusz jest dzieckiem, którego układ nerwowy nie radzi sobie z przetwarzaniem informacji pochodzących ze zmysłu dotyku. Chłopiec nie lubi wystających z ubrań metek, jest rozdrażniony, gdy mama każe nałożyć mu wełniany nowy sweter. Lekki dotyk jest dla niego nieprzyjemny, izoluje się od dzieci w klasie, nie chce lepić z plasteliny, malować farbami podczas zajęć w szkole. Sytuacja ta wpływa na jego samoocenę, przekłada się na oceny w szkole, powoduje trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami. Rodzice dziwią się, że Mateusz jest nerwowy, że ma trudności ze snem i ciągle chce nosić jedno ubranie, natomiast nauczyciele twierdzą, że dziecko jest "rozpieszczone" i po prostu "marudzi".
Przedstawiona powyżej sytuacja wydaje się brzmieć banalnie. Dla dziecka z tzw. "nadwrażliwością dotykową" przebywanie np. w środowisku szkolnym to ogromne wyzwanie, ponieważ nie jest winą dziecka to, że ośrodkowy układ nerwowy może nieprawidłowo przetwarzać informacje ze zmysłu dotyku.
Na podstawie sytuacji Mateusza wyobraźmy sobie funkcjonowanie dziecka, które nieprawidłowo przetwarza informację z kilku systemów:
"Adam jest chłopcem, który ciągle biega i podskakuje. Rodzice twierdzą, że w domu chłopiec wchodzi na krzesła, zeskakuje z nich, potrafi godzinami kręcić się na krześle obrotowym. Nauczyciele skarżą się, że Adam jest "niewychowany", bo nie potrafi skupić się na lekcji, bije inne dzieci, popycha je, wiecznie jest "nakręcony", nie słucha poleceń. Nauczyciel wychowania fizycznego twierdzi natomiast, że Adam pomimo ruchliwości ma ogromne trudności z równowagą, planowaniem ruchu, napięciem mięśniowym".
Rodzice wybrali się z Adamem na konsultację do terapeuty SI. Okazało się, że ośrodkowy układ nerwowy Adama w sposób nieprawidłowy odbiera i przetwarza informacje ze zmysłu proprioceptywnego(czucie głębokie), przedsionkowego, słuchowego i węchowego.
To nieprawidłowe przetwarzanie bodźców zmysłowych u Adama spowodowało szerokie spektrum konsekwencji w jego zachowaniu.
Rodzice, nauczyciele wraz z terapeutą podjęli systematyczną pracę nad trudnościami Adama. Rodzice dostali zalecenia do pracy w domu, nauczyciele wskazówki do pracy w szkole. Okazało się, że Adam to wspaniały chłopiec, który potrzebował trochę więcej stymulacji, wymagał trochę więcej pracy nad poszczególnymi zmysłami. Dla chłopca była to "dwuletnia fajna zabawa na huśtawkach, deskorolkach i piłkach z kolcami" - natomiast tak naprawdę jest to ciężka praca, poprzez którą mózg i cały układ nerwowy integruje bodźce zmysłowe w taki sposób, by móc je wykorzystać w celowym działaniu i procesach uczenia się.
Kiedy mamy zgłosić się do specjalisty?
Jeśli obserwują Państwo, że Wasze dziecko:
- jest nadmiernie ruchliwe, nadpobudliwe, impulsywne,
- unika dotyku innych osób lub określonych faktur,
- wydaje się niezdarne (często upada, potyka się),
- ma trudności z zasypianiem i snem,
- łatwo się rozprasza i ma trudności ze skupieniem uwagi,
- nie lubi czesania, mycia, obcinania włosów, kąpieli, obcinania paznokci,
- boi się odrywać stopy od podłoża,
- odczuwa nienaturalny lęk przed upadkiem lub wysokością,
- nieprawidłowo stoi / siedzi,
- czynności manualne przychodzą mu z trudem,
- szybko się męczy, jest zbyt statyczne, mało aktywne,
- z opóźnieniem osiągnęło kamienie milowe rozwoju (siadanie, chodzenie, mówienie),
- boi się / unika zabaw ze zmianami pozycji (kręcenie się, bujanie, podskoki),
- ma trudności z pisaniem, czytaniem, podpiera głowę przy czytaniu/pisaniu
- bywa agresywne lub jest niestabilne emocjonalnie,
- wydaje się mieć opóźnione reakcje na bodźce bólowe, dotykowe, węchowe, wzrokowe i słuchowe,
- z trudnością przychodzi mu naśladowanie ruchów innych osób,
- nadmiernie lubi intensywne zabawy (kręcenie się, bujanie, podskoki),
- ma nieprawidłowe napięcie mięśniowe,
- jest wrażliwe na światło lub określone kolory,
- ma trudności z utrzymaniem wzroku na przedmiocie lub z podążaniem wzroku za przedmiotem,
- nie lubi / domaga sie pokarmów o określonej konsystencji,
- negatywnie reaguje na niektóre zapachy,
- poznaje otoczenie za pomocą smaku (ssie, gryzie przedmioty),
- nie lubi głośnych / określonych dźwięków,
- nie zauważa pewnych dźwięków,
- ma problem z samodzielnym ubieraniem i rozbieraniem się,
... warto zgłosić się do terapeuty Integracji Sensorycznej, który dokona weryfikacji przyczyn takich zachowań. Szybko postawiona diagnoza i rozpoczęcie terapii może pozwolić uniknąć nawarstwiania się problemów u dziecka.
Terapia SI prowadzona jest także wspomagająco dla dzieci z: ADHD, ADD, MPD, Autyzmem, Zespołem Aspergera, niepełnosprawnych umysłowo, dzieci z Zespołem Downa, Turnera, Kinefertera, Reta, Williamsa.
Czym jest Diagnoza i Terapia SI?
Terapia SI poprzedzona jest diagnozą procesów integracji sensorycznej. Po dokładnej analizie wyników testów i obserwacji oraz informacji uzyskanych od rodziców i specjalistów pracujących z dzieckiem, terapeuta tworzy indywidualny program Terapii Integracji Sensorycznej, dostosowany do potrzeb i możliwości dziecka.
Diagnozy, czyli oceny rozwoju procesów Integracji Sensorycznej, dokonuje certyfikowany terapeuta Integracji Sensorycznej. Dzięki odpowiednim narzędziom diagnostycznym może on zweryfikować ewentualne nieprawidłowości w funkcjonowaniu poszczególnych zmysłów.
Ile trwa Terapia Integracji Sensorycznej?
W zależności od stopnia i nasilenia zaburzeń SI oraz postępów osiąganych przez dziecko, terapia trwa zwykle od 1 roku do 2 lat, a sesje terapeutyczne odbywają się zwykle 1-2 razy w tygodniu i trwają około 50 minut.
